Doce­nia­łem i nadal doce­niam ide­alizm powo­jen­ne­go moder­ni­zmu, jego uto­pij­ne podej­ście, jego wizjo­ner­ską archi­tek­tu­rę — pury­stycz­ną w dobo­rze mate­ria­łów i etycz­nie zaan­ga­żo­wa­ną w aspek­ty spo­łecz­ne, na zewnątrz suro­wą i szcze­rą, z beto­nu, alu­mi­nium i szkła, wewnątrz deli­kat­ną i gład­ko czy­stą, przej­rzy­stą i ele­ganc­ką — drew­no, mar­mur, skó­ra, pal­my, moder­nizm potra­fił to wszystko.
(Tłu­ma­cze­nie maszynowe)