Chciał­bym pową­chać i poczuć zapach klat­ki scho­do­wej. Zapach schną­ce­go beto­nu z domiesz­ką pły­nu Ludwik do mycia naczyń, zapach nagrza­ny żeliw­ny­mi kalo­ry­fe­ra­mi, zapach z nut­ką far­by olej­nej kolo­ru okry. Kie­dyś nie pomy­ślał­bym nawet przez uła­mek sekun­dy o zwy­kłej klat­ce scho­do­wej, w któ­rej scho­dząc co dzień w świat, pozdra­wia­łem wszyst­kich sąsia­dów rado­snym „Dzień dobry!”.